Fokker G-IA

Fokker G-IA

In november 1936 veroorzaakte het prototype van de Fokker G-I zware jager een sensatie toen het werd tentoongesteld op de Parijse luchtvaartshow. Het concept van een tweemotorige jager met twee armen (later ook gebruikt voor de Lockheed P-38 Lightning) was revolutionair voor zijn tijd.
Na de tentoonstelling werd de G-I verplaatst naar het vliegveld van Eindhoven, waar het zijn eerste vlucht had op 16 maart 1937. De G-I werd toen aangedreven door twee Hispano-Suiza 80-82 tegengesteld draaiende stermotoren van 750 pk (559 kW), maar problemen met deze prototype-exemplaren leidden tot een vervanging voor Pratt & Whitney SB4-G Twin Wasp Juniors met een vergelijkbaar vermogen tijdens de reconstructie, nadat de G-I op 4 juli 1937 remfalen kreeg en een hangar op Schiphol ramde.
Er vonden al demonstraties plaats bij de Nederlandse Luchtmacht in Soesterberg, waar aanzienlijke belangstelling werd getoond. Dit resulteerde eind van het jaar in een bestelling voor 36 vliegtuigen die het predicaat G-IA kregen. Om de situatie met betrekking tot reserveonderdelen te verlichten, werd bepaald dat deze toestellen moesten beschikken over Bristol Mercury VIII-motoren van 830 pk (619 kW). Deze motoren moesten ook de T.V.-bommenwerper en de D.XXI-jager aandrijven die al voor de luchtmacht waren besteld.
Dit besluit leidde tot vertraging omdat de productie van de G-IA, die weliswaar onmiddellijk begon, werd opgehouden door de levering van motoren. Het eerste productietoestel dat vloog (eigenlijk het tweede van de serie) werd pas op 11 april 1939 in gebruik genomen.
Het bleef bij de fabrikanten voor productietests en modificaties, en het eerste toestel werd op 10 juli 1939 aan Soesterberg geleverd. Na de introductie van het toestel in Parijs ontstonden er mogelijkheden voor exportorders en een aantal buitenlandse piloten kwam naar Fokker om de exportversie van de G-lB te vliegen en te evalueren.
Bestellingen werden geplaatst door Finland (26), Estland (9), Zweden (18) en het republikeinse Spanje (12), terwijl er een licentie-productieovereenkomst in onderhandeling was met Denemarken en een andere met Manfred Welss in Hongarije. Het Nederlandse embargo op wapenexport voor de Tweede Wereldoorlog maakte een einde aan de Spaanse bestelling, maar de Finse partij was in aanbouw toen de oorlog uitbrak en er werd vervolgens een exportverbod ingesteld.
Na langdurige onderhandelingen werd op 17 april 1940 een contract opgesteld om de export van de G-lB toe te staan. Tegen die tijd waren er twaalf voltooid, afgezien van de bewapening.
Toen Duitsland op 10 mei 1940 Nederland aanviel, waren er 23 G-I's in dienst. 12 bij de 4e Jagergroep in Alkmaar en 11 bij de 3e Jagergroep in Rotterdam/Waalhaven.
De G-I's slaagden erin om tijdens de eerste fase van de Duitse invasie verschillende Junkers Ju 52/3m's te vernietigen, maar op de vijfde dag, toen het Nederlandse verzet eindigde, was er nog maar één exemplaar luchtwaardig.
De Duitsers bezetten de Fokkerfabriek en gaven opdracht tot de bouw van 12 G-I's die bestemd waren voor Finland. Deze werden vervolgens door de Luftwaffe gebruikt als trainingsvliegtuigen voor jagerpiloten.
Testvluchten vanuit de fabriek vonden plaats onder Duits toezicht, maar op 5 mei 1941 wisten twee Nederlandse piloten te ontkomen aan een escorterende Duitse G-I en wisten ze naar Engeland te ontkomen.
Hun G-IB werd voor onderzoek naar de Royal Aircraft Establishment in Farnborough gebracht en vervolgens door Phillips en Powis (Miles Aircraft) in Reading gebruikt voor onderzoek naar houten constructies. Dit vliegtuig werd uiteindelijk gesloopt in 1945.
Er zijn vandaag de dag geen G-I's meer overgebleven, hoewel er een replica is gebouwd die te zien is in het Nationaal Militair Museum.

Met PE metaal voor fijne details

Decals voor model van de Nederlandse Luchtmacht in Mei 1940